سفیر گردش - عُمَر خَیّام نیشابوری )نام کامل: غیاث‌الدین ابوالفتح عُمَر بن ابراهیم خَیّام نیشابوری) (۴۴۰ – ۵۱۷ ه.ق( که خیامی، خیام نیشابوری و خیامی النّیسابوری هم نامیده شده‌است، همه‌چیزدان، فیلسوف، ریاضی‌دان، ستاره‌شناس و شاعر رباعی‌سرای ایرانی در دورهٔ سلجوقی است. گرچه جایگاه علمی خیام برتر از جایگاه ادبی اوست و لقبش «حجّهالحق» بوده‌است، ولی آوازهٔ وی مدیون نگارش رباعیاتش است که شهرت جهانی دارد.
آرامگاه خیام نیشابوری
آرامگاه عمر خیام )گشایش: ۲ آوریل ۱۹۶۳م/ ۱۲ فروردین ۱۳۴۲( جای‌دفنِ عمر خیام، گیراترین جای گردشگری نیشابور و نمونه برجسته معماری نوین ایرانی است که طراحِّ آن هوشنگ سیحون بود و آن را در ۶ شهریور ۱۳۴۱ پایان داد. طرحش برگرفته از زندگی، زمانه و اندیشه‌های عمر خیام است که بر هر سه «ریاضی‌دان»، «اخترشناس» و «شاعر» بودنِ خیام استوار است و سازه‌های پیرامون آرامگاه، به پیشهٔ پدری خیام (خیمه‌دوزی) رویکرد دارد؛ ۲۲ متر بلندا دارد؛ پیکربندی‌اش بتنی با هستهٔ فلزی است؛ در باغی در حومه شهر نیشابور جای دارد که آرامگاه و مسجد محمد محروق نیز در آن برپاست که به‌عنوان یک امام‌زاده نزد مسلمانان شیعه گرامی داشته می‌شود.
این بنا در تاریخ ۱۸ آذر ۱۳۵۴ با شماره ثبت ۱۱۷۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
آثار خیام
آثار وی عبارتست از رساله فی البراهین، رساله مشکلات الحساب،رساله الجواب عن ثلاث مسائل، رساله در علم کلیات وجود، رساله میزان‌الحکم، نوروزنامه، زیگ ملکشاهی، رساله لوازم‌الامکنه، رباعیات خیام، رساله معراجیه، عیون الحکمه